تاثیر تقویت صدا بر توانایی ایجاد ارتباط شفاهی، انگیزه و اعتماد به نفس زبان آموزان ایرانی در سطح متوسط

با ظهور نظریه ارتباطی (communicative approach) در اواخر دهه 1960 اصلی ترین و مهمترین هدف مکالمه برقراری ارتباط و مکالمه با سایرین گردید چرا که شاخص های بارز این نظریه عبارت بودند از: دانش ارتباطی (که در سال 1972 توسط هایمز مطرح گردید)/ تلفظ قابل فهم/ روان بودن کلام/ و انگیزه درونی. با این وجود در یادگیری زبان خارجی/ دوم قدرت تکلم همیشه بعنوان یک مهارت سخت و پیچیده مطرح بوده است. که دو دلیل برای این امر وجود دارد: 1. "عوامل روحی روانی" که توسط کانین و سواین مطرح گردید که شامل احساسات و انگیزه زبان آموزان می باشد و 2. "عوامل فرا زبانی کلام" مانند اوج صوت/ شدت صوت/ و ریتم صوت (شمس سالوا/ 2008). تحقیق حاضر با هدف نشان دادن و تاکید اثرات مفید و موثر دوره تعلیم صوت عالی (pvt) روی صوت زبان آموزان از دو جنبه "روحی روانی" و "فرا زبانی" انجام شده است. علی رغم این که تعلیم صوت عالی عمدتا با هدف بهبود و ارتقا صوت خوانندگان موسیقی و گویندگان مطرح گردید محقق این تحقیق بر آن شد تا این امر را در کلاس های آموزش زبان انگلیسی مورد ارزیابی قرار دهد چرا که اکثر زبان آموزان انگلیسی (بعنوان زبان خارجی) زبان را به منظور توانایی مکالمه فرا می گیرند و بر طبق نظریه ارتباطی (ca) آنها تکلم می کنند تا بتوانند با سایرین ارتباط بر قرار نمایند. در نتیجه عمده ترین هدف این تحقیق ارزیابی آنست که آیا برقراری ارتباط شفاهی/ انگیزه و اعتماد به نفس زبان آموزان دوره متوسطه ایرانی در مشارکت در فعالیت های مکالمه ای درون-کلاسی رابطه ای با کیفیت صوت آنها دارد یا خیر. نتایج بدست آمده از این تحقیق در پنج بخش ارزیابی شده است: 1. برقراری ارتباط شفاهی: که در مجموع 20% پیشرفت در برقراری ارتباط چشم در چشم/ 86.83% پیشرفت در رعایت نوبت مکالمه/ 67.66% پیشرفت در شروع مکالمه/ 33.57% پیشرفت در ادامه دادن مکالمه و 70% پیشرفت در استفاده درست از استراتزی های جبرانی (compensation strategies) در مکالمه مشاهده گردید. 2. انگیزه زبان آموزان (میزان علاقه آنها در داوطلب شدن برای مکالمه/ دادن توضیح بیشتر و میل به استفاده از زبان مقصد): که در مجموع 71.66% پیشرفت در علاقه آنها به داوطلب شدن/ 76.33% پیشرفت در دادن توضیح بیشتر و 51% پیشرفت در میل به استفاده از زبان مقصد مشاهده گردید. 3. اعتماد به نفس زبان آموزان (میزان لرزش صدا و شدت استرس در ظاهر آنها): که در مجموع 68.95% بهبودی در لرزش صدا و 40% بهبودی در استرس ظاهری آنها مشاهده شد. 4. تلفظ/ شفافیت تولید صداها (تلفظ صحیح حروف صدادار/ حروف بیصدا و رعایت احساسات واقعی در تولید جمله ها): که در مجموع 25% پیشرفت در تولید حروف صدادار/ 38.69% پیشرفت در تولید حروف بیصدا و 36.78^ پیشرفت در تولید جمله ها با رعایت احساسات واقعی مشاهده گردید. 5. پرسشنامه ها (قبل و بعد از دوره تعلیم صوت عالی (pvt): که 22.5% زبان آموزان اعتقاد داشتند که پس از ارتقا صوت خود در فعالیت های مکالمه ای درون-کلاسی مشارکت خواهند کرد ولی پس از pvt این رقم به 70% افزایش یافت. همچنین قبل از دوره pvt 7.5% آنها اعتقاد داشتند که صوت زیبا مهمترین عامل برای تشویق/ ترغیب آنها در مشارکت در فعالیت های مکالمه ای درون-کلاسی می باشد که این رقم پس از دوره pvt به 25% افزایش یافت. در ادامه قبل از دوره pvt ? 50% آنها اعتقاد داشتند که صوت عالی (pv) می تواند انگیزه آنها را در یادگیری و مشارکت افزایش دهد که این عدد پس از دوره pvt به 70% افزایش یافت. همینطور از بین 15 معلم 73% اعتقاد داشتند که دوره تعلیم صوت عالی باید در کلاس های آموزش زبان انگلیسی مورد استفاده قرار گیرد.